Sam mieszkam blisko lasu i dziki stanowią już dla mnie i moich bliskich raczej normalny element sąsiedztwa aniżeli poważne zagrożenie. Naturalnie nie głaskam ich i nie drażnię tylko spokojnie daję im przejść. Jednakże nie omijam ich już tak szerokim łukiem jak kilka lat temu – gdy ich obecność napawała mnie obawą o bezpieczeństwo.

Nie ma żadnych przepisów to regulujących. Naturalnie przy osiedlach zamkniętych można domagać się aby zarządca dbał o zabezpieczenie terenu i należycie konserwował możliwe ścieżki dla dzikich stworzeń (ogrodzenie osiedla lub bramki) jednakże w znakomitej większości przypadków zarząd nie jest właściwą instancją do której musimy się zwrócić w przypadku poczucia zagrożenia.

Dziki jak również inna leśna zwierzyna jest własnością państwa (czyli w sumie naszą wspólną) i nie poddaje się jurysdykcji np. zarządu wspólnoty mieszkaniowej.

Działalność odszkodowawcza za szkody wyrządzone przez dziki jest poważnie ograniczona.

Ustawowo odpowiedzialność za szkody wyrządzone przez dziki przewidziana jest w przypadku szkód w uprawach rolnych, które są ponoszone przez dzierżawców lub zarządców obwodów łowieckich (w przypadku szkód poniesionych na terenach tych obwodów) lub Skarb Państwa (w przypadku poza obwodami).